De zoektocht naar een nieuwe fiets begon toen ik tussen deze frame en een kant-en-klaar fiets mocht kiezen. Die kant en klare fiets was minder duur dan de Koga Miyata, maar lang niet zo efficiënt als die van een hogere kwaliteit zoals wat bovenop staat. Ik nam contact met de persoon die de frame aan het verkopen was, en zonder dat ik om een verminderde prijs vroeg, had hij zelf de prijs van de frame omlaag naar onder de € 700.- verlaagd!
Toen ik de mail las, had ik geen idee of ik ooit die frame afgemonteerd zou krijgen, maar ik besloot naar hem op bezoek te gaan. Ik ging toen meer dan 90km fietsen om die frame te bekijken. Het was een zeer vermoeiende dag maar na afloop van de rit was de frame de beloning voor me.
Het was precies zoals wat ik ernaar verlangde, een agressieve, stijlvolle zwartrode stijl! Het duurde niet lang voordat ik besloot de frame te kopen. Een week later ging ik met mijn neef vanuit Bolivia de fiets ophalen. De man was met zijn ‘bodyguard’ naast hem en toevallig ik met de mijne. ;-) Nou ja, zo’n dure ruil was geen pretje!
Ik was op die dag zo blij dat ik niet eens kon geloven dat zo’n frme in mijn handen was. In die periode was Stella bij me in Nederland en gedurende die korte periode zouden we van een ongekende welvaart genieten. Zij verdiende € 100.- per maand en ik had een nieuwe baan waardoor ik extra geld had. In die zin was het mogelijk geweest om tot zo ver te gaan.
Zo begon de opbouw van een nieuwe, duurdere fiets.
De opbouw van deze frame begon met een nieuwe wielset voor mijn Koga Miyata, de andere racefiets.
Het was toen de transitieperiode tussen het teruggaan van Stella naar Bolivia, en de aankomst van mijn broer, vanuit Israel. Stella moest verplicht terug naar Bolivia toe omdat vanaf 1 april 2007 Bolivia een visumplichtig land was. Zij vertrok dus op 30 maart.
Zonder tijd voor mijn zelf om haar ‘verlies’ te verwerken, was Alex een paar dagen later gearriveerd. Hij zou mij dan op de ene of andere manier troosten voor het terugkeren van Stella naar Bolivia toe.
Wij dachten dat het slechts 4,5 maanden zou duren voordat ze terug zou komen, maar de situatie beweerde zich anders. Het zou voor haar 13 maanden duren voordat ze terug met mij in Europa zou zijn.
Het verhaal is uitgebreider in de vorige verhaal beschreven. In de tussentijd, gedurende drie weken moest ik ervoor zorgen dat alles met mijn broer goed zou gaan.
Eerlijk is eerlijk, Stella at een portie van wat mijn broer at. Ik, een sporter die voor twee man telde en hij een man die graag eet was net te veel voor mijn financiën. Voordat ik het wist, zou mijn spaargeld opraken en zou ik geen middelen meer hebben om de fiets volledig afgemonteerd te krijgen. Alle inzet zou dan aan mijn broer besteedt moeten worden totdat hij een baan had. Hij moest zich in de gemeente registreren, enzovoorts en het zou even duren voordat zijn situatie opgelost zou zijn. Twee lange weken later, hij had zijn sofinummer maar die kreeg hij net te laat: hij had al een baan in Spanje gevonden. :-) De reden waardoor ik het verhaal van mijn broer schrijf, is omdat ik op een gegeven moment hem vertelde waarom hij bij me was:
“Alex, hier zie je een frame en een nieuwe wielset, het ligt aan jou om deze fiets een volledig afgemonteerde fiets van te maken. Samen zal het ons lukken, niet aan mij alleen.”
Het was in feite een symbolisch moment voor ons allebei omdat hij bewust was van zijn verantwoordelijkheid ten opzichte van mij door het feit dat ik hem eerst geholpen had. Bovendien, niet voor niks had de frame de naam, “BROTHERS” erop. Was je de naam van het frame opgevallen? ;-)
Gedurende de volgende drie maanden, heb ik dankzij de trouwe afbetalingen van mijn broer, de fiets volledig afgemonteerd; met koersmateriaal. Het was niet het allerduurste wedstrijdmateriaal, maar met zo’n fiets zou je een fatsoenlijk tweedehandse auto kunnen kopen. God is ons trouw geweest.
Gedurende vijf wedstrijden heb ik erop kunnen rijden. Dit is een beeld na afloop van de vijfde wedstrijd, de laatste keer die ik volledig van de fiets heb kunnen genieten. Het was tijdens de terugweg naar huis, na het meedoen aan de Nederlandse Kampioenschap voor amateur licentiehouders. Op de zesde wedstrijd zou het ergste gebeuren. De valpartij waarover ik twee verhalen geleden had… Het was niet anders. Ik heb tenminste het mooiste moment van mijn wielercarrière tot nu toe voor die valpartij, op die BROTHERS fiets gehad. Alles wat erna volgde was een ramp, tot kort geleden.
Na die valpartij zou mijn hoofd niet meer aan het wielrennen kunnen denken. Tenminste, niet zonder rust. Het zou nog een lange jaar duren voordat ik weer op mijn fiets zou staan. Nu pas dat het storm voorbij is, kan ik geheel waarderen wat ik voorheen had. Het is nu, 13 maanden na die valpartij, dat ik kan zeggen dat de overwinning is behaald, dat ik enigszins terug op hetzelfde punt sta. Mijn fiets is hersteld en Stella is naast me voorgoed. Het is een verloren jaar ten opzichte van het wielrennen geweest, maar een overwonnen jaar ten opzichte van een gevecht tegen overheden om naast mijn geliefde te zijn.
Nu wordt het tijd om weer op te staan om voor onze dromen te vechten, samen. De ene ondersteunend op de andere, net zoals twee engelen die maar een vleugel hebben. De ene kan niet zonder het andere vliegen. Na het strijden tegen alle nare omstandigheden zijn we dankzij God samen en kunnen allebei onze vleugel een geheel worden om weer richting onze dromen op te stijgen, met geheel nieuwe horizonnen in zicht!
Lees door, als je wilt weten wat er allemaal ondertussen met de fiets is gebeurt. Het is weer zo’n spannende verhaal. Maar als je weinig tijd hebt, stop hier en verheug je op het feit dat de strijd van deze man en vrouw is voorbij… wij zijn weer thuis waar we horen te zijn… en dat is allemaal dankzij de Heer, die ons door alle omstandigheden heer gebracht heeft.
Herstel BROTHERS fiets
10 december 2007 - Mail naar Euan met vraag naar ondersteuning
“…Aan de andere kant, ik heb al mijn Kogatje met me. Aangezien het niveau waarin ik koersen wil, zal de andere fiets ook noodzakelijk zijn. Om een winnaar te worden, zou ik graag gebruik van die fiets willen maken. Het is veel beter dan mijn Kogatje en het is speciaal voor wedstrijden gebouwd. Daarom vroeg ik me af, zou je mij kunnen ondersteunen met de reparatie van mijn fiets? …”
11 december 2007 – Antwoord naar ondersteuning
“Leuk van je te horen. Het gaat dus goed in Bolivia. Ik ben niet zo een schrijver dus vergeef me dat ik het kort houd. Je bent het belangrijkste vergeten, nl. je bankrekening nummer. Het liefst een nederlandse. Laat me even weten wat je bankrekeningnr. is dan stort ik het wel. Als je prof bent kun je me wel terugbetalen hahaha. Groeten Euan.”
12 december 2007 – Contact opnemen met fietsmonteur
“…Is het dan mogelijk dat je voor de reparatie en vervanging van onderdelen zorgt? Ik kan ze eventueel via internet bestellen en jouw adres doorgeven maar misschien heb je al iets in voorraad of iets in de aanbieding. Zou je mij op het moment dat je de fiets in handen hebt, een prijzoverzicht kunnen geven aub? Dan weet ik precies hoe veel ik uitgeven moet. Ik zal dan ook jouw bankrekeningnummer nodig hebben…”
De fiets zou dan door een vriend van mij naar de fietsmonteur worden gebracht maar het gebeurde niet. De reparatie moest dan wachten totdat ik terug in Nederland zou zijn.
24 januari 2008 – Terugkomst in Nederland en contactopneming met Koen
“…Verder zou ik graag mijn fiets naar je willen brengen. Voor zo ver als ik weet is de schade niet zo groot. Toch, wil ik dat je het even checkt om alle twijfels te laten verdwijnen. Zou je eventueel een afspraak willen maken? Kun je mij vertellen wanneer het kan? Ik hoor het heel graag.
Tot gauw en met sportieve groeten, David”
Woensdag 6 februari 2008 – Afspraak met Koen, de fietsmonteur en ploegleider van mijn ploeg
“Hallo David, Waar woon je nu? Morgenavond ben ik de hele avond thuis…
Groet, Koen”
“Ik 'woon' voorlopig in Helmond. Na een tijdje zal ik naar Belgie verhuizen. Hoogwaarschijnlijk naar Antwerpen toe. Morgenavond is prima! Hoe laat?...
Het beste, David.”
Donderdag 7 februari 2008 – Bij Koen thuis
De fiets wordt bekeken, de schade is uiteraard groot. Groter dan verwacht. Er worden precieze metingen gedaan. De frame wordt op schade getest en nee, het heeft niks ernstigs geleden. Het is nog heel. Er wordt verder naar schade onderzocht. Allebei wielen hebben een 8-vorm en zijn niet in goede staat maar doordat ze nieuw waren, zijn ze nog herstelbaar. Het stuur moet vervangen worden en het stuurpen ook. Wanneer ze uit de fiets worden gehaald, het ergste wordt ontdekt…de voorvork is gescheurd. Voor de veiligheid moet het vervangen worden… het betekent dus een onverwachte verhoging van de schade van meer dan € 150.-! Ik werd treurig, maar het was niet anders. Het moest gewoon gebeuren. Naast de grote schade zijn er nog meer kleinere onderdelen die vervanging nodig hadden, dus in totaal zouden de onderdelen alleen meer dan € 250.- kosten. Duur geintje dus.
Vrijdag 8 februari 2008 – 14 mei 2008 Aan de slag met de zoektocht naar een voorvork!
“Hallo David,
Der Preis liegt bei 215,00 €. Falls Du in einem Verein bist und mir dazu einen Nachweis schicken kannst, kann ich Dir die Gabel für 139,00 € anbieten. Die Versandkosten liegen bei ca. 25,00 €
Mit freundlichem Gruß, Matthias Völkl”
‘Gabel’ staat voor voorvork in het Duits en degene die Duits kan, zal vast weten dat een nieuwe, originele voorvork van de leverancier, behoorlijk prijzig kan zijn. Toch, omdat ik lid van een wielerploeg was, mocht ik van een flinke korting genieten! Geprezen zij de Heer!
Ik heb dus gedurende 4 maanden contact met de leverancier in het Duits gehouden. Waarom, dat zou ik niet weten. Ik durfde niet in Engels te mailen zelfs als ik geen woord Duits kon. Ik moest alle mails met behulp van vrienden en een digitale vertaler, in het Duits schrijven. Het is een heel mooie ervaring op zichzelf geweest. De voltooiing van de bestelling verliep redelijk soepel. Dankzij de medewerking vanuit het bestuur van de WCE en de meehelpende (Duitse) vrienden, heb ik het redelijk snel kunnen afronden.
Desondanks de goede communicatie, toen ik op de aflevering van de voorvork moest wachten, bleef ik maar wachten. De voorvork was naar het verkeerde adres gestuurd! Er was een vergissing geweest waardoor de voorvork naar mijn oude, studentenhuis van Eindhoven werd gestuurd en niet naar Koen!
Twee weken later ging ik op zoek naar de verloren voorvork en na herhaalde pogingen om de voorvork terug te krijgen, bleek het geheel spoorloos te zijn. Het was aan de verkeerde persoon afgeleverd en was die persoon gewoon ‘verdwenen’. Niemand in het studentenhuis zou de desbetreffende persoon kennen. Zonde van die voorvork. Dankzij God, een goede dienstverlening van UPS, en de leverancier van de voorvork, werd er een nieuwe opgestuurd, zonder extra kosten… fiuuu!!!
Toch, heeft dat gedoe bijna een maand geduurd! Ik liep dus weer een maand vertraging voor de reparatie van mijn fiets.
Maandag 9 juni, 2008 – Eind juni 2008 De fiets wordt gerepareerd!
Zodra de voorvork afgeleverd was, begon ik alle onderdelen bij elkaar te krijgen. Ik ging op zoek naar het ‘beste’ stuur en stuurpen in de markt met mijn beperkte financiën. Ik moest heel lang twijfelen tussen een duurdere stuurpen of een goedkopere. Toen ik de winkel binnen liep werd het voor me duidelijk. Ze hadden een aanbieding staan van een stuurpen + stuur voor slechts € 75.-! God is groot!
De kwaliteit was precies dezelfde als wat op mijn Koga staat, en daar ben ik heel blij mee!
Koen kon aan de reparatie beginnen en twee weken daarna kreeg ik een mailtje van hem:
“Hallo David,
Jouw fiets is in principe klaar. Er moet alleen nog een ander buitenblad op. Door de valpartij is deze helemaal krom en loopt de ketting er telkens van af. Ik zal een buitenblad moeten bestelen en heb dit waarschijnlijk zaterdag binnen. Volgende week de fiets ophalen?
Groet, Koen”
Ik schrok ervan. Zo veel moeite en toch mocht de fiets nog niet klaar zijn! Ik moest weer extra betalen! Nou ja, aangezien de omstandigheden was het niet zo’n ramp maar ik moest alles uit mijzelf halen om die extra geld bij elkaar te halen. Het zou nog twee heel pijnlijke weken duren voordat ik de fiets mocht ophalen. Stella zag mijn pijn en ze deed alles eraan om mij te helpen. Zij verkocht een paar juwelen en daarmee konden we de extra kosten veroorloven.
Dankzij God, de medewerking van Stella, de ondersteuning van Euan, en bovendien de samenwerking en veel, heel veel geduld van Koen, waren we tot zover gekomen! Ik mocht mijn zo hard ernaar verlangde fiets weer gaan ophalen!
Zaterdag 12 juli, 2008 – Zondag 13 juli 2008 De fiets wordt opgehaald!
Daar was ik dan, in het station op mijn trein te wachten om naar Eindhoven te gaan. Ik vertrok heel laat omdat Koen pas ’s avonds bereikbaar zou zijn. Ik kwam bij hem aan, we dranken een kopje koffie samen, en gingen kletsten bij van alles wat er tussendoor met ons allebei was gebeurd. Het was een heel gezellig en mooi moment geweest. Het zou nog meer dan een uur duren voordat we daadwerkelijk bij de fiets zouden zijn.
Eenmaal bij de fiets konden mijn ogen niet geloven wat ze zagen: mijn fiets, glanzend en volledig hersteld weer! Het stond er helemaal klaar om weer tot leven te komen, met mij erop uiteraard. Koen wees alles wat hij aan de fiets had gedaan, werd de prijs besproken en gingen we daarna verder naar een automaat voor de betaling.
De eerste trappen op die fiets waren heerlijk! Het reed zo soepel als schaatsen op ijs en het sturen ging geheel soepel. Ik kon het amper geloven, na zo’n lange wachttijd en zoveel moeite stond ik op die fiets weer! Ik bedankte Koen voor al zijn hulp en ik ging op die avond met de fiets naar huis…
Nee niet naar Antwerpen helaas, naar Nieuwkuijk, naar mijn oom en tante 30km. verder. Ik bleef bij hen overnachten en de dag erop vertrok ik op de fiets richting Antwerpen. Het fietsen ging zo soepel dat ik express fout reed. Dus in plaats van 90km rijden, was ik na 4 uur rijden alsnog niet thuis, en was de rit langer dan 120km geworden! Ik was voor de laatste kilometers helemaal uitgeput maar het was de moeite waard. Ik kwam veilig thuis aan en mijn geliefde Stella was er, wachtend op mij en de beloofde prijs, de full carbon fiets.
Ik prijs de Heer hiervoor omdat Hij mij de mogelijkheden gaf om nogmaals op te staan, de fiets bij elkaar te krijgen en omdat ik deze keer niet meer alleen was. Mijn vrouw was bij me!
Het ophalen van de fiets betekende veel meer dan gewoon een materiële herstel, maar het einde van een steeds oproerende tijd vol met onverwachte opwindingen en teleurstellingen die voortdurend achter elkaar zouden vallen. Desondanks alle ongewenste en pijnlijke omstandigheden, kan ik uiteindelijk zeggen dat ik vrede heb en dat ik nu, nogmaals richting mijn doel in het leven kan gaan… naar de top van de berg omhoog fietsen om te laten zien hoe groot een vader wij hebben onder welke situatie dan ook!!!
Dank U Jezus Heer voor de overwinning!!!
“Maar onder al die omstandigheden hebben wij, dank zij Hem Die zoveel van ons houdt, de overwinning!” Romeinen 8:37
Geen opmerkingen:
Een reactie posten