Ik heb drie en dertig uren gereisd met de bus naar Lima. Dit was helemaal saai maar heel belangrijk omdat de Ambassade van België is daar. Mijn papa en zus waren met mij aan het reizen. Voor ons was het de eerste keer in Lima. Wij vonden het bezoeken van een nieuw land leuk maar de reis was zwaar. Wij hebben twee personen uit Noord-Amerika leren kennen in de bus. Ze waren heel aardig met ons. Dankzij hen hadden wij een goedkope hostel met internationale mensen gevonden.
De Ambassade was niet ver van onze hostel. Soms vonden wij naar de Ambassade lopen heel leuk. Mijn afspraak was de eerst volgende dag na onze aankomst. Deze dag konden wij de stad bezoeken. Wij vonden de stad heel mooi. Miraflores is een zone van Lima die veel op Europa lijkt.
Mijn afspraak met de consul was om twee uur ‘s middags maar wij gingen om 9 uur ‘s morgens omdat ik wou controleren of alles in orde was. Dat was een goed idee omdat ik moest een nieuwe vertaling laten maken met en vertaler van België. De secretaresse heeft het adres van de vertaler gegeven. Het adres was in een plaats heel ver van ons. Wij moesten met veel taxichauffeurs praten omdat niemand wou daar gaan. Aan het einde een chauffeur zei: ‘ja, maar dit reis is duur!’ Wij waren een uur in de taxi aan het reizen. De plaats was heel erg ver. Ik heb mijn documenten aan de vertaler gegeven maar de vertaling zou de volgende dag klaar zijn. Ik moest wachten. Niks om te doen.
Wij gingen naar de ambassade nog een keer voor mijn afspraak. De verantwoordelijke voor het afgeven van mijn visum was een aardige persoon. Wij waren voor twee uur aan het praten: over mijn situatie, mijn dromen en de dromen van David, mijn partner. Wij hebben een goede gesprek gehad. Aan het einde ging hij naar andere bureau terwijl ik een vragenlijst aan het checken was. Toen hij terug was, zei hij:
“Jij hebt de visum Stella!” Dat was een unieke moment voor me, na 13 maanden strijden, had ik een visum! Maar alles is dankzij God en Zijn genade! Mijn familie was buiten op me aan het wachten gedurende mijn afspraak. Ze waren aan het bidden de hele tijd! Ongelofelijk! God is Groot!
Ik zou mijn passpoort terug krijgen bij het inleveren van mijn vertaling. De volgende dag zou ik de vertaling geven omdat de vertaler kon niet de documenten afleveren vandaag. Eindelijk konden wij een goede ontbijt hebben! Voorheen, kon niemand van ons met deze situatie gerust eten. Wij hebben heel veel in de stad gelopen. Alles was leuk deze dag! Alles was in orde.
De volgende dag gingen wij vroeg naar het huis van de vertaler omdat ik moest deze vertaling inleveren. De vertaling was klaar! Onmiddellijk gingen wij naar de ambassade! Daarna hadden wij nog een keer een lekker ontbijt met mijn familie in een mooie plaats gehad! J Ik moest naar de ambassade om 2 uur terug gaan voor mijn passpoort.
Om 2 uur had ik de passpoort in mijn handen! In mijn hart zei ik: ‘Dank u wel Grote God! Nu kan ik reizen zonder problemen!’
Wij gingen naar de stad helemaal rustig en heel blij! Mijn papa en zus waren heel blij voor me, en ik ook natuurlijk.
Tussenstop
Deze avond hadden wij onze laatste dine omdat de volgende dag zou onze reis zijn. Het was heel leuk en mooi. Na de dine had ik een probleem ontdekt, de geld was niet genoeg voor onze taxi’s en eten. Dat was niet leuk! Wij moesten nog de hostel, taxi’s en de belasting van de vlucht betalen. Ik had alleen geld genoeg voor de hostal en de belasting maar niet voor onze eten en ook niet voor de taxi’s! Op dit moment was ik heel triest en mijn familie ook. Wij hadden geld maar niet genoeg geld om out Peru te gaan. Wij moesten iets doen!
De volgende dag kon de familie geen geld sturen omdat het een vrijdag was. Niks om te doen. Ik kon alleen bidden maar mijn hart was niet rustig op dat moment. Ik kon niet slapen. Het was mijn laatste avond met mijn familie en het was misgegaan!
Volgende dag: niemand wou iets doen! Wij hebben een rustig ontbijt met een niet rustig hart gehad. Mijn papa ging naar de stad om geld te wisselen. Voorheen was het niet gelukt, maar deze keer dus wel! Mijn papa had het gedaan!!! Hij was heel slim omdat ik kon niks meer doen.
Ik had ook met de hostal gepraat over onze situatie en ze waren aardig, wij moesten niet 20 $ per persoon betalen, maar 18$ en dat was heel goed voor ons. Daarna gingen wij naar de luchthaven. Mijn papa was heel blij voor ons. Daarna moesten mijn papa en mijn zus naar hun bus, terug naar Bolivia toe. Die tijd was speciaal voor me omdat ik weet niet wanneer ik weer met mijn familie zijn, maar ik moet met mijn man zijn!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten